Een fraaie buik

Vanochtend vroeg zaten wij al om kwart voor acht op de afdeling radiotherapie, wachtkamer 2 voor de CT scan. Een nieuwe omgeving met nieuw speelgoed. Hoewel we Fenne wakker hadden moeten maken en ze sinds 12 uur 's nachts nuchter was geweest, ging ze gelijk druk spelen. Honger had ze duidelijk niet en ze voelde zich weer kiplekker. Voor mij was het een zwaardere start. Zonder een lekker bakje koffie de dag beginnen is niet direct goed voor mijn humeur. Maar ja, Fenne was vrolijk, dus ik moest wel mee doen. Er was nog een kindje van kinderoncologie, maar verder met name veel oude(re) mensen. Al met al een sombere omgeving, ondanks de uitgebreide speelhoek.

Na anderhalf uur wachten waren wij eindelijk aan de beurt! Dit was weer een lesje geduld uitoefenen. De artsen wilden kennelijk ruim de tijd nemen om alles voor de bereiden en door te spreken, maar hadden ook de 2 kindjes tegelijk gepland. Het andere jongetje ging voor en dat leverde ons extra speeltijd op. Het langslopende personeel was allervriendelijkst en maakte regelmatig een praatje, maar de minuten kropen voor mijn gevoel maar heel langzaam om.

Eenmaal in de ruimte voor de CT scan bleef het licht chaotisch. De laboranten en anesthesisten wisten ongetwijfeld wat ze deden, maar het waren er weer veel! In totaal toch weer 7 man (en vrouw) rondom Fenne en mij. Fenne was er duidelijk door geimponeerd en ook naar het scan apparaat. Een soort grote bagel. Na enig geheen-en-weer over onze hoofden, waarbij Fenne steeds dichter tegen mij aan kroop, moest ze toch maar liggen op de tafel, zonder bovenkleding en zonder schoenen. Dit leidde tot paniek bij Fenne. Omdat ze nog geen port-a-cath heeft en ook geen toverzalf had gekregen op haar handjes, ging de narcose met een kapje. Door haar paniek en harde huilen werkte de narcose wel heel snel. Het slaapmiddel via het infuus vond ik de vorige keer akelig, maar ook dit was niet fijn. Daarna werd ik de kamer uitgestuurd en konden ze aan de gang om haar in de goede houding te leggen en om bloed te prikken. Dat kon gelukkig gecombineerd worden, zodat ze maar 1 behandeling had vandaag. Haar bloedwaarden moeten gecontroleerd voor het plaatsen van de port-a-cath aanstaande vrijdag.

Na een minuut of tien waren ze al klaar. Ik kreeg een stift mee om haar markeerstrepen voor de bestraling bij te houden. High tech, met een markeerstift is haar buik voorzien van een aantal strepen.....
Onderweg naar de high care werd Fenne alweer wakker. Daar ook weer drie nieuwe verpleegkundigen aan het bed gehad, maar hier was de belangrijkste test dat Fenne iets zou eten zonder spugen. Dat werd uiteraard een perenijsje! Rond elf uur konden we eindelijk weer terug naar huis. Het voelde als een hele lange morgen.

Deze CT scan ofwel simulatie was nodig om de juiste locatie voor de bestraling te bepalen. Bij de intake vorige week was ons al gevraagd of de chirurg clips had geplaatst, omdat dat ook zou helpen bij de precisering van de bestraling. Wij hadden geen idee, maar wel goede hoop omdat de chirurg in al zijn communicatie met ons telkens had gesproken over een behandelingstraject met bestralen. Gelukkig bleek dit het geval en waren de radiotherapeuten dus tevreden.

De rest van de dag was het weer 100% energie voor Fenne. Gespeeld, gefietst, bellenblaaspotjes leeggegoten, een beetje Dora gekeken, postbodetje gespeeld met alle kaarten. Juliet had 's middags open podium, een optreden met de klas voor een theaterzaal vol met ouders en grootouders. Ze deed het top!

Volgende week dinsdag beginnen de bestralingen al, maar voor die tijd nog de operatie voor de port-a-cath en een chemokuur. Van de verpleegkundigen op de high care kreeg Fenne een dapperheidsdiploma, wel verdiend vonden wij. Zoveel medisch gedoe aan dat kleine lijfje. Het blijft vreselijk.

De foto laat nog enigszins haar litteken zien (dat al enorm goed geneest) en de markeerstrepen.