Lief

vrijdag 31 mei 2013

Het gaat goed!

Vorige week woensdag hadden we weer de 3-maandelijkste controles. Zoals voorgaande keren toch weer buikpijn van de zenuwen bij het opstaan. We waren solidair met Fenne en bleven we 'nuchter' dus ook geen boterhammetje om de misselijkheid te bedwingen. Hoewel we in dit ziekenhuis helemaal geen vervelende herinneringen hebben, beklemt het toch om de borden oncologie te zien.

De buikecho ging voorspoedig en ook de longfoto ging snel. Bij het bloedprikken moesten we wel een behoorlijke tijd wachten, maar dat is vooral pech in de timing. Fenne weet inmiddels nauwelijks meer hoe alles ook alweer ging. Ze vroeg dan ook aan mij "moet ik altijd huilen bij bloedprikken?". Naar waarheid kon ik zeggen "nee, je kijkt altijd goed mee en bent heel dapper". En zo ging het dan ook. Dit was allemaal 's ochtends vroeg, daarna om 12 uur de afspraak bij de oncoloog om de resultaten door te spreken. Die we dan overigens eerst zelf ophalen.......Een raar gevoel om met een envelop met potentieel slecht nieuws door het ziekenhuis te lopen!

Maar het was natuurlijk geen slecht nieuws. Schone longen, geen afwijkingen in de buik, een goed werkende nier en een goede bloeddruk. Ik schrijf natuurlijk goed nieuws, omdat het op alle fronten zo goed gaat met onze kleine grote heldin. Maar echt natuurlijk zal het voor ons waarschijnlijk voorlopig nog wel niet worden.

Wat heel veel vertrouwen geeft is dat we pas over 6 maanden terug hoeven. Door de verhuizing naar Singapore en ons gezoek naar de juist arts lopen we een beetje voor op het na-controle schema, maar de oncoloog heeft meer dan genoeg vertrouwen om nu door te springen naar de controles om de 6 maanden. Minder belastend, geestelijk, maar ook voor Fenne. Elke 3 maanden een dosis röntgen stralen moeten ontvangen, kan uiteindelijk toch niet echt gezond zijn. Zelf staan we er altijd bij met een zware loden jas aan. En zij in haar blote lijfje.

Augustus 2011, laatste keer chemo, aanprikken aan de PAC

En de laatste kanjerkralen