Vandaag weer een belangrijke dag. De derde controle na afloop van de behandeling. En wat was het weer spannend. De laatste dagen viel ieder pijntje en dingetje weer vreselijk op. De onzekerheid en onrust die dat met zich mee brengt is enorm. Ik was vandaag ook weer letterlijk kotsmisselijk van de spanning.
Omdat we echt niet blij waren met het ziekenhuis waar we de eerste keer terecht waren gekomen, een nieuw ziekenhuis en een nieuwe oncoloog geprobeerd. Jan Willem had al proefgedraaid zonder Fenne omdat we haar niet opnieuw zo'n nare ervaring wilden laten ondergaan.
Het was hier veel prettiger dan in de 'fabriek' van vorige keer. Ondanks de stress. De controles, longfoto, buikecho en bloed gingen allemaal snel en zonder veel wachten. 's Middags konden we de resultaten al ophalen en door naar de afspraak met de oncoloog. Die we tussendoor ook al hadden ge-smst op hem op de hoogte te houden.
Uitslagen ophalen gebeurt heel letterlijk. Een grote envelop met de foto's en de prints van de echo + verslag. De envelop hebben we maar dicht gelaten....Eerlijk gezegd realiseer ik me nu pas, dat we alles ook zonder arts hadden kunnen bekijken. Ook nu overigens alles weer direct afgerekend. Gepeperde tarieven, want dit was een privé ziekenhuis. Eenmaal binnen bij de oncoloog werd er zonder enig poespas direct gedeeld dat alles er goed uitzag. Op een vrij nonchalante manier. Ook onze oncoloog in Nederland had daar een handje van. Geen afwijkingen dus op de scans en de overgebleven nier werkt goed. Ook Fenne's bloeddruk heel gezond. Opnieuw heel belangrijk met maar een nier.
"Zoals te verwachten zien we geen afwijkingen". Als je eenmaal met je kind in de wereld van kinderkanker bent geweest, is goed nieuws niet vanzelfsprekend. En ja, Fenne ziet er goed uit, is een kleuter als al haar klasgenootjes, vol met leven, en vol in ontwikkeling. Dat zien wij ook wel. En zwartkijkers zijn we al helemaal niet. Maar toch.
De oncoloog en zijn assistent waren open mensen en hadden alle tijd voor een gesprek. Heel anders dus dan vorige keer. Het blijkt dat Wilms tumoren bij Aziatische mensen zeldzaam zijn. Per jaar circa vijf kindjes in Singapore. Geen wonder dat het vinden van een goede specialist zo moeilijk was.
Over drie maanden weer controle. Longen en hart op het programma. Maar voorlopig zijn wij vooral HEEEEEL blij.
