Singapore

Het is alweer een tijdje geleden dat we het laatste blog schreven. Het gewone leven houdt ons goed bezig. Het gewone leven waarin het school- en werkritme onze dagen invult. Maar elke dag opnieuw zijn we ons erg bewust van ons geluk. We kunnen zo genieten van Fenne's stralende gezichtje, babbels en knuffels. En van Juliet, die steeds meer een grote kleuter wordt, onafhankelijker, zelfstandiger, leergierig, zo lief. Wij hebben dan ons abonnement op F8 noord opgezegd, maar we zijn de afdeling nog lang niet vergeten. We denken vaak aan al die kinderen die met hun ouders nog wel in de nachtmerrie van kinderkanker zitten, die nog met onzekerheid kampen, die nog veel stappen te gaan hebben voordat ook zij kunnen uitstappen uit de rollercoaster van emoties, van hoop en van angst.

Behalve het gewone dagelijkse leven, hebben we ook stappen gezet op weg naar onze nieuwe toekomst. Afgelopen weekend zijn JW en ik samen in Singapore geweest. Voor het eerst sinds de geboorte van Fenne weg zonder de kinderen en op pad met een 'missie'. Mede mogelijk gemaakt door opa en oma en tante Anneke.

In november vorig jaar was ik voor het eerst in ons nieuwe 'gastland' voor een orientatie bezoek en vertrok ik met de gedachte om in januari met het gezin terug te keren. Maar toen werd Fenne ziek. Sindsdien ben ik regelmatig terug geweest, maar het klopte gevoelsmatig nooit om alleen aan te komen en alleen weer te vertrekken, niet wetende wanneer we eindelijk de stap zouden kunnen zetten. Nu dus wel met z'n twee-en en medio december met z'n allen! Wat een heerlijk vooruitzicht en wat een emotioneel besef. Ook nog altijd onwerkelijk, gaat het echt gebeuren, komt er niet nog een grote tegenslag op ons pad? Rationeel kan ik die gedachtes weg redeneren, maar ja, ratio heeft niet altijd de overhand.

We hebben een druk weekend gehad in Singapore. Sightseeing, Chinatown, Holland Village, de Marina bay, heerlijk eten, genieten van de warmte, de formule 1 bezocht (oordoppen!)....., maar ook heel veel huizen bekeken, de nieuwe school van Juliet en Fenne bezocht, een auto besteld (niet direct levensbehoefte nummer 1 in een stad met goed openbaar vervoer en veel taxi's, maar toch handig). De huizen varieren van geschakelde woningen met gedeelde voorzieningen (lees: zwembad, speeltuin en gym....) tot appartementen met ook weer schitterende zwembaden en losse huizen met een mini-tuintje, vaak met zwembad(je). Juliet's wens "een huis met zwembad" kan dus zomaar uitkomen. Alle huizen hebben voldoende ruimte, ook voor logees!
We hebben een shortlist van 3 huizen en hebben de makelaar aan het werk gezet om hierop te gaan bieden. Het zijn huurhuizen, maar de huur is onderhandelbaar. De markt is enorm liquide, er is veel aanbod, maar ook veel vraag naar goede huizen.
De school is een plaatje. De grootste Nederlandstalige school buiten Nederland, veel ambities, veel voorzieningen, ondersteunend personeel, meerdere tweetalige peuter(speel)groepen, 3 kleuterklassen, kleine klassen, veel buitenspeelruimte, deels overkapt vanwege de warmte. De kinderen hebben hun tien-uurtje dan ook mee in een koelboxje met een extra flesje water. Absoluut een noodzaak, ook weer voor de warmte.

Het bezoek heeft ons enorm veel vertrouwen gegeven dat we een heel fijn leven op kunnen bouwen in Singapore. De komende twee maanden worden wel relatief zwaar. Ik zal meer op reis gaan en we moeten natuurlijk alles voorbereiden voor ons vertrek. Ons huis in Nederland staat inmiddels weer te huur en de eerste kijkers zijn geweest. Dat valt nog niet tegen... Een belangrijke andere 'to do' op onze lijst is het vinden van een goede oncoloog en een goede optometrist voor Fenne. Voor de laatste heb ik al tips gekregen, maar voor de oncoloog zijn we nog zoekende.

Wordt vervolgd!    

Verder

De spanning rondom de uitslagen bleek een veel grotere fysieke en mentale uitputtingsslag dan we eigenlijk door hadden. We voelen ons nu zo veel blijer en vrolijker en zoveel meer ontspannen. Dat het effect zo groot zou zijn, terwijl we eigenlijk al zoveel goed nieuws hadden gehad, had ik niet verwacht. Het voelt goed om pas over 3 maanden de volgende controle te hebben! Dat geeft weliswaar ook onzekerheid, eenzelfde gevoel dat ik ook had na de laatste chemo. Fenne moet het nu alleen doen. Maar Fenne kan het alleen. Ze is in zo'n goede doen. Energiek, ze heeft goede eetlust, speelt volop, gaat met veel plezier naar de peuterspeelzaal, ze is vrolijk, ondeugend, vol streken, een echte grote peuter.

Het weekend was heerlijk. Zaterdag lekker de hele dag buiten, gevaren op de Loosdrechtse plassen, en zondag eerst gezwommen en daarna ook lekker veel buiten gespeeld in een waterspeeltuintje bij Utrecht.

Fenne op de boot, net uit het water

We hebben de afgelopen dagen heel veel felicitaties gekregen, op mijn werk veel mensen die even binnen zijn gelopen, kaarten, emails en veel sms en twitter berichtjes. Dat doet zo goed, te weten dat zo veel mensen met ons mee leven. We zullen nog wel even doorgaan met dit blog, want we zijn nog niet klaar met de ziekenhuis bezoeken. Maar uiteindelijk wordt dit een steeds stiller blog en gaan we misschien wel een nieuwe starten over de verhuizing naar Singapore. Want dat gaan we nu echt in gang zetten!

Tranen van blijdschap

Vandaag dan eindelijk het verlossende woord. De echo is nogmaals bestudeerd en besproken en de onregelmatigheden die te zien zijn, hebben echt te maken met de operatie. De oncoloog benadrukt nogmaals dat hij er zeker van is. En dat doen ze niet zo snel, er wordt vaak een slag om de arm gehouden, maar nu dus niet!

Wat een enorme opluchting. In tegenstelling tot afgelopen maandag zijn we nu echt blij en valt er gelijk heel veel spanning weg. In tegenstelling tot afgelopen maandag hebben we ook de neiging om het goede nieuws met iedereen te delen. Ook willekeurige voorbijgangers op straat mogen het horen. Fenne is weer beter! Ik weet niet of ze medisch ook al officieel genezen is, wellicht is ze dat in de wereld van de kinderoncologie pas na vijf jaar, maar voor ons voelt ze genezen. Ze is kankervrij.

Nu kunnen we echt verder en langzamerhand de intensieve acht maanden achter ons laten, waarin het ziekenhuis ons leven dicteerde. Er staan uiteraard de nodige afspraken alweer klaar. De chirurg, voor het verwijderen van de port-a-cath, de oncoloog voor de overdacht van Fenne's dossier naar de nieuwe artsen die we nog moeten zoeken, de volgende controles over drie maanden. Met een extra echo in het schema om ons nogmaals gerust te stellen dat ze helemaal ok is. Geen woekering van kankercellen in haar buik. Dat zal dan wel weer heel spannend worden, maar voorlopig geen zorgen hierover en lekker ons gewone leven leiden.

In de loop van de middag raken JW en ik helemaal uitgeput, totaal moe en afgedraaid. Dat is wat spanning met je doet. Ook Fenne is niet in heel goede doen vandaag. Ze valt veel en huilt veel. Ze ligt nu ook lekker al op bed. Hopelijk slaapt ze snel. Maar vandaag is die moeheid niet erg. Want Fenne is weer beter!