Groen licht voor Singapore

Alhoewel de voorbereidingen voor ons vertrek naar Singapore in volle gang zijn, we de sleutel van ons nieuwe huis al hebben en de eerste spullen er al staan, stond vandaag 28 november, al drie maanden met een groot uitroepteken op de kalender. Vandaag moesten we ons weer melden in het AMC voor een longfoto, een buikecho en een gesprek met onze oncoloog. Een volgende medische check of het goed gaat met onze kleine meid.

Met een kleine knoop in de maag meldden we ons vanochtend weer in het AMC. Hoewel het goed gaat met Fenne, was ze een paar weken terug wat meer hangerig, sneller humeurig en wat onzekerder. Bij een "normaal" kind niet echt iets om je meteen zorgen over te maken, maar ja zo "normaal" is onze Fenne inmiddels niet meer. Ze ligt bij ons toch onder een vergrootglas en bovendien was, een jaar geleden, dit soort gedrag ook achteraf een van de eerste signalen dat er iets mis was met haar. Gelukkig ging het inmiddels wel weer beter, zodat bij ons het vertrouwen ook weer toenam, maar ergens diep weggestopt bleef de onzekerheid toch knagen.

Gelukkig kregen we meteen goed nieuws, er waren geen bijzonderheden te zien op de buikecho en de longfoto. Heerlijk om te horen en een grote opluchting. De buikecho vormde een extra controle, omdat hier de vorige keer nog enige discussie over was. Er was een kleine onregelmatigheid geconstateerd en de artsen hadden wel het vermoeden dat dit littekenweefsel was van de operatie, maar wilden graag een extra check.

Voor ons gevoel staat het licht voor vertrek naar Singapore dan ook op groen, met toch nog een kleine twist. De oncoloog wilde toch ook nog even Fenne's bloeddruk meten en ook bloed laten afnemen net toen we al buiten de kamer stonden. Daarom bij de dagverpleging nog even snel de bloeddruk laten meten en deze bleek toch wel een beetje aan de hoge kant te zijn.  Mmm, dat hadden we liever anders gehad, maar het kan ook aan de meting liggen, of wellicht is Fenne's bloeddruk altijd wel iets hoger dan normaal dat weten we niet want we hadden geen vergelijkbare gegevens voorhanden. Of het echt iets betekent krijgen we vrijdag te horen als ook de uitslagen van het bloed binnen zijn en we een belafspraak hebben met onze oncoloog. Voorlopig gaan we maar even uit van niet.

Bij ons overheerst dan ook een positief gevoel over vandaag en vrijdag zien we wel weer verder. Er zijn ook genoeg andere dingen om ons druk over te maken. Los van de verhuizing, moet Sandra nog even op en neer naar Shanghai en zit ze inmiddels in het vliegtuig om pas/al donderdagochtend terug te keren. Verder hebben we vrijdagmiddag het kinderfeestje van Juliet die zes jaar word,  wat nog enige voorbereiding nodig heeft. Net als het feestje voor de volwassenen van aanstaande zondag en de Sint die natuurlijk op maandag langskomt. Daarna staat 7 december nog in het teken van de Doe een Wensdag voor Fenne, om direct gevolgd te worden door diverse afscheidsevenementen.

De eerste in dit kader is inmiddels achter de rug. Een squash-toernooi met alle vrienden waar ik de afgelopen jaren ooit mee heb gesquasht, gevolgd door een avondprogramma met lekker eten en samen drinken. Dit alles perfect georganiseerd door Max, de trouwste van deze squash-vrienden. Ons vertrek naar Singapore maakt een eind aan onze, al minimaal achttien jaar durende, wekelijkse squash-avond. Een mooi argument om feestelijk uit te luidden en dat hebben we dan ook gedaan!!