Nadat we terug zijn gekomen uit Singapore is er weer veel gebeurd. Een korte update.

We hebben heel wat af getwijfeld maar uiteindelijk besloten om toch voor het huis te gaan dat we allebei het mooiste vonden. Zeker niet het meest praktische huis, en ook iets boven budget, maar met veel ruimte, helemaal nieuw, mooie materialen, lekker licht (daar kunnen we nog spijt van krijgen in het hete klimaat), kleine tuin, maar met ruimte voor een schommel en met een zwembad, goede lokatie, niet te ver van school, maar ook goed te doen ten opzichte van de central business district. Gelukkig is ons bod geaccepteerd en er is inmiddels een deposito betaald, dus het kan niet echt meer mis gaan. Maar het blijft een andere wereld, met een heel dynamische woningmarkt dus je weet het nooit.
Inmiddels groeien de lijstjes van wat we moeten gaan organiseren gestaag. Het huis is er nu wel, maar wij zullen sneller reizen dan onze spullen, dus ik moet op zoek naar een basis basis inrichting. Deels te huren, deels te kopen bij de Ikea of een lokale variant. Veel kan ik doen tijdens mijn laatste tripje voordat JW en de meiden ook komen.  Maar we zullen zeker niet alles van te voren kunnen regelen. Het wordt dus een beetje kamperen in eigen huis voordat 5 weken later onze container komt. Hopelijk is dat wel net voor Chinees nieuwjaar, want dan valt het hele land stil.

Afgelopen weekend hebben we in het wheel of energy gelopen samen met andere onco-ouders. Een verslag is te lezen op de website van het wheel of energy, onder het kopje "lopen voor Yannick" en met een mooie foto van 2 kanjers, Juliet, Fenne en mezelf. Een bijzondere ochtend waar we twitter contacten nu ook in het echt hebben ontmoet.
We waren met een dwars doorsnede zoals we het helaas ook kennen van F8 noord in het AMC. De individuele verhalen zijn allemaal anders, het ziekteverloop ook, niet alle kanjers leven meer. Dat is zo verdrietig en keihard. Kinderen die overlijden aan kanker, kinderen die met de bijwerkingen kampen van de chemo en bestralingen die hun wel het leven hebben gered.
De angsten en emoties die je als ouders voor je kiezen krijgt met een kindje op oncologie zijn heftig en dat kunnen delen geeft een groot gevoel van verbondenheid, ook al ken je elkaar niet goed. Ook nu de behandeling van Fenne is afgelopen, zijn we er nog dagelijks mee bezig.

De rest van het weekend hebben we heerlijk in Zeeland doorgebracht, wat een zalig weer.
Nu zit ik weer op Schiphol. Nog 1 week school voor Juliet en dan alweer herfstvakantie. Maar goed dat de herfst ook daadwerkelijk is gestart.