Morgen eindelijk het lang verwachte laatste kruis op Fenne's chemo kaart.
De laatste keer chemo. De laatste keer chemo. De laatste keer chemo.
Vier kuren voor de operatie, een programma van 27 weken na de operatie. Helemaal afgerond binnen de door het protocol vastgestelde periode. Na de ellende rondom de bestralingen geen spoedopnames meer. Met het verbeteren van Fenne's algehele conditie geen ziekenhuisopnames meer, maar alleen dagopnames. Sinds medio juni een steeds sterkere en fittere Fenne.
Maar oh, wat is het zwaar geweest. En oh, wat is morgen een beladen dag. In de eerste plaats een goede en vrolijke dag. Een dag die we gaan vieren met taart en bubbels. Maar ook een emotionele dag. Nu moet het goed blijven gaan met onze lieve kleine uk. De eerste scans komen er al aan. Die spanning bouwt zich al langzaam op. De kansen en vooruitzichten zijn goed, maar aan statistiek heb je niet zoveel als het je eigen kind betreft. De primaire angst die 27 december zich in ons heeft genesteld, is niet zo maar weg. We hebben inmiddels te veel verhalen gehoord en van nabij meegemaakt waarvan de afloop niet goed was. Kindjes en grotere kinderen die overleden zijn. Want je kunt nog zo graag willen, vertrouwen, hopen op een goede afloop en daarbij alles doen wat in je macht ligt, leven en dood liggen heel dicht bij elkaar in de wereld van kinderkanker.
De woorden van een ander blog spelen al de hele dag in mijn hoofd. Een meisje dat in Amerika is behandeld en daar haar laatste chemo heeft gehad. Die dag werd zij toegezongen door de verpleging met de tekst "happy last chemo to you". Dat gaan wij morgen ook zingen, misschien niet luidkeels, maar wel in gedachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten