We komen weer wat bij van de schrik

Hoewel we natuurlijk nog geen uitsluitsel hebben, beginnen we weer wat bij te komen van de schrik. Gisteren waren we vooral erg verdrietig, vandaag kunnen we gelukkig weer iets meer afstand nemen. De uitslag van de longfoto was totaal onverwacht. We waren langzamerhand zelfs wat vooruit aan het kijken. We hadden het gevoel dat Fenne's eetlust iets was verbeterd, af en toe at ze zelfs weer een heel ijsje of een koekje of een paar happen pasta. Dat hadden we lange tijd niet gezien. En, een heel hoopgevend teken, hele lichte donshaartjes verschijnen weer op haar hoofdje. De datum van 10 juni hangt als het zwaard van damocles boven ons hoofd, maar de dagen tot die tijd zijn gevuld genoeg. Met de dolle dingen dag, een paar dagen Zeeland, mijn eigen buisjes, afscheid creche, sportdag Juliet, feestjes.

Vandaag een normale woensdag. Juliet had een vriendinnetje te spelen tot de balletles, daarna lekker thuis spelen. Fenne is best in goede doen, maar is aan het einde van de dag behoorlijk total loss. Gisteren is ze om half zes naar bed gegaan en heeft ze doorgeslapen tot 8 uur vanochtend, wel met de normale nachtelijke onderbreking en de verhuizing naar ons bed. Vandaag wilde ze eigenlijk ook vanaf 5 uur al slapen. Direct na het eten heb ik haar om half 7 dan ook maar naar boven gebracht. Maar toen ik haar eenmaal naar bed aan het brengen was, gedroeg ze zich weer als een normale peuter. Eindeloos veel smoesjes verzinnen om toch het hele proces wat op te rekken!