Vandaag stond weer de volgende kuur op de planning. Blijft spannend, ondanks de vele kuren die Fenne al heeft gehad. We hoefden ons pas na de lunch te melden, dus we hadden een vrije ochtend. Nooit zo bevorderlijk voor de spanning, dus echt ontspannen lukt niet, maar toch, zowaar een uurtje doorgebracht in de sportschool. Jan Willem is inmiddels goed op dreef en gaat al snel gemiddeld 2 keer per week, ik scoor nog altijd bedroevend laag op mijn aantallen bezoeken. Groot gebrek aan zelfdiscipline, altijd leukere dingen om te doen!
We moesten eerst een longfoto laten maken. Dachten we. Maar we stonden zonder het juiste formulier aan de rontgen balie, waar ze niet direct juichend waren om voor Fenne aan de slag te gaan. Maar door mijn volhardendheid kon toch de foto geregeld worden. Fenne ondergaat dit als een pro. Jurkje en hemdje uit, foto van voren, foto van opzij en alweer klaar. Mooi plaatje uitzoeken voor de verzameling. Toch moet ik ook terug denken aan die heftige week in december. Als deel van de eerste onderzoeken, toen we nog niet wisten dat Fenne een Wilms tumor had, moest ook een longfoto worden gemaakt. Fenne was toen helemaal overstuur. Jan Willem was bij haar en ik kon op de gang het gekrijs horen.
Daarna door naar F8 noord. In de auto had Fenne al aan mij gevraagd naar welk ziekenhuis we gingen. Het gewone of het ziekenhuis waar ze bang was. Doorbabbelend kwam ik er achter dat ze het ziekenhuis in Goes bedoelde, waar het plaatsen van de sonde zo'n drama was. Op 'onze' afdeling was Fenne heel stil en wilde ze niet uit de buggy. Er is dan ook niet gespeeld in de speelkamer. Gelukkig duurde het wachten niet lang. Weer een nieuwe zaalarts kwam Fenne onderzoeken, maar een vertrouwd gezicht uit de verpleging deed de medicijnen. Aanprikken, bloed afnemen, chemo, heparine en weer naald verwijderen. Toen alles klaar was kreeg Fenne weer babbels. Vrolijk gestemd gingen we dus weer terug naar huis. In de auto viel Fenne in slaap en ook thuis op de bank heeft ze een tijdje doorgeslapen. Maar uiteindelijk heeft ze nog redelijk wat gespeeld en hebben we nu goede hoop dat deze kuur goed gaat vallen. Wel klaagde ze net in bed over pijn in haar benen. Een bijwerking van de chemo. Komende week hebben we helemaal niets medisch op het programma staan. Wel een uitje. Met 35 gezinnen van de afdeling kinderoncologie naar Duinrel! Wordt vast heel bijzonder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten