Afgelopen nacht en vandaag waren matig. Hoewel Fenne aan beduidend minder slangen ligt dan gisteren, heeft ze nog altijd 2 infuuslijnen, 1 in ieder handje, zuurstof slangetjes in haar neus, het sonde slangetje in haar neus, een rood lampje op 1 vinger voor de zuurstofmeting, 3 sensoren op haar lijfje om de ademhaling te meten en de hartslag en tenslotte een catheter. Niet echt omstandigheden om eens lekker comfortabel en ontspannen te liggen. Ze krijgt ook nog om de 6 uur paracetemol en 3 keer per dag een ontstekingsremmer. De slangetjes liggen aan pompen en monitoren en die piepen regelmatig. Meestal is er niets aan de hand, maar er moet in ieder geval even worden gekeken door de verpleegsters. Kortom veel potentiele verstoringen als ze net lekker ligt te slapen. Om vier uur 's nachts vond Fenne het tijd voor de TV. Geen probleem, alles mag momenteel, dus zij heeft een halfuurtje Kleine Einsteins gekeken en ik kon een beetje doezelen.
Dan hebben wij nog geluk dat we een kamer alleen hebben. Op de meeste zalen liggen ook baby-tjes die ook nog nachtvoedingen krijgen en regelmatig huilen. Ik moet er nu niet aandenken dat we daar naar toe gaan verhuizen. Aan de ander kant zou het wel een goed teken zijn als we moeten verhuizen, want dat betekent dat het beter gaat met Fenne! Er is weinig ruimte op de afdeling kinderchirurgie en maar twee zogenaamde boxen (eenpersoons kamers).
Als Fenne niet slaapt, heeft ze moeite om een lekkere houding te vinden. Ze wisselt van haar zij naar haar rug, helemaal liggend en half zittend. Ze kijkt een klein beetje TV, maar alles is te inspannend. Ze voelt zich duidelijk ongemakkelijk en kreunt vaak zachtjes. Ze heeft het koud, maar ligt te zweten onder haar dekens. Wij proberen haar te helpen, maar dat lukt maar beperkt. Ze heeft weinig eetlust en we hebben eigenlijk nog geen lachje gezien. Dat terwijl ze in normale doen altijd veel grapjes maakt en alles grappig vindt. Ook zijn haar darmen nog van slag en dat geeft duidelijk extra pijn. En ze houdt nog veel vocht vast. De morfine is dan ook slechts beperkt naar beneden bijgesteld en ook de zuurstof toevoer is nog nauwelijks afgebouwd. Omdat de operatie zo zwaar was en ze nog zo klein is, wordt dit bewust heel langzaam gedaan. Ze kan immers zelf niet aangeven wat dragelijk is en wat niet. Arme zieke kleine meid. Hopelijk kunnen we morgen een vrolijker bericht brengen!
1 opmerking:
Ooh, wat een weg is dit. Fantastisch dat wij zo op de hoogte worden gehouden. Wij leven met jullie mee! Veel liefs van iedereen van De Bibelebonseberg! Groetjes Jolanda
Een reactie posten