Vandaag de start van de bestralingen, radiotherapie. Om kwart voor acht moesten we ons melden en aangezien van nog zeven keer moeten, wilden JW en ik allebei mee. Dan kunnen we het hierna alleen. Omdat Juliet vakantie heeft, is zij ook mee gegaan. Ook goed voor haar om mee te maken wat wij meemaken met Fenne. Ze mocht uiteraard niet mee de behandelkamer in, maar verder heeft ze een goed beeld kunnen krijgen. Andere vijfjarigen skien deze vakantie voor het eerst, ik betwijfel of ze dat ook liever had gedaan...
Kwart voor acht melden, maar pas na half negen begon de actie. Veel van hetzelfde gedoe als de vorige keer. Geen bed, geen anesthesie status, andere ziekenhuis bureaucratische vereisten die ook nog niet waren vervuld. Veel vriendelijkheid en excuses, maar toch vervelend. Juliet vermaakte zich overigens prima met het mooie speelgoed in de wachtkamer. Fenne was niet superactief. Vast al wat beducht voor wat er komen ging. Uiteindelijk was alles geregeld en konden we mee naar unit 4.
De narcose ging weer met een kapje, Fenne spartelde weer hard tegen, maar voor de komende dagen is ze nu aangeprikt en kan de narcose via de port-a-cath. Ik moest de kamer uit en de radiotherapeutisch laboranten legden Fenne exact goed op het smalle bankje, dat wil zeggen identiek als tijdens de CT scan vorige week. Een controle foto, wat bijsturen en toen eindelijk de twee keer 45 seconden bestralen. En het was voorbij. Inmiddels bijna half tien. In optocht naar de high care ruimte. JW en Juliet ook mee. Een hele wandeling van de ene vleugel naar de andere vleugel. Fenne in haar baby bedje, helemaal verstopt onder de lakens en dekens. Halverwege de route kwam ze alweer bij. Op de high care vond de verpleegkundige toch dat Fenne aan de monitor moest voor haar hartslag. Dus ook weer drie extra plakkers opgeplakt. De anesthesist had dat juist willen vermijden. Haar huid krijgt het al zo te verduren. Na een paar likjes aan een perenijsje en heel veel boze blikken van Fenne, konden we weer vertrekken. Ze was duidelijk niet in goede doen, maar wat wil je ook, zo veel onder narcose, daar wordt je ook bozig van.
Thuis was het verder met name beroerd. Een paar keer spugen, de sonde er deels uitgespuugd, en verder heel moe. Geen lachjes vandaag. Fenne heeft alleen op de bank gelegen en veel geslapen. Net verhuisd van de bank naar het bed, weer spugen. Inmiddels zit er niets meer in haar maagje en valt er dus ook niets te spugen. Toch komt het nog met kracht uit haar. Zo ellendig en pijnlijk. De sonde hebben we gelukkig terug kunnen duwen, maar we sluiten vannacht de voeding maar niet aan. De kleine beetjes die we vandaag hebben geprobeerd, zijn volledig verkeerd gevallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten