Lange dag, maar operatie geslaagd

Het belangrijkste nieuws is dat de operatie goed geslaagd is. Fenne is vanavond rond half negen bijgekomen. Inmiddels slaapt ze weer, maar het gaat goed!

Vanacht hebben Fenne en ik redelijk goed geslapen, tot 4 uur. Toen vond ze dat ze wel wakker was, maar gelukkig ging ook de sondepomp piepen, en moest ze afgekoppeld worden (ze moest nuchter zijn voor de operatie). Actie dus, die Fenne wel goed uitkwam. Helaas ook een kleine tegenvaller. Het bloedprikken van maandag was niet goed gegaan, dus er moest opnieuw geprikt worden. Om vier uur 's nachts. Het ging snel en ze gaf geen kik, maar niet grappig! We hebben toen maar even in de speelkamer gezeten om wat te drinken en weer een beetje moe te worden. Heel gezellig, zij en ik in een verder uitgestorven afdeling, uitkijkend over een donker Amsterdam Zuidoost. Gelukkig wilde ze toch terug naar bed en viel ze uiteindelijk rond 5 uur toch nog in slaap.

Bij de ochtendronde van de artsen en verpleegkundigen stond er een record aantal van tien witte jassen rond haar bed. Ter vermaak zong Fenne hoofd, schouders, knie en teen, met de bijbehorende bewegingen.

Toen begon het lange wachten. Kwart over tien werd duidelijk niet gehaald. De vertraging van een kwartiertje werd een vertraging van vijf kwartier. Al die tijd moest Fenne nuchter blijven en wilde ze dingen ondernemen. Vooral heel graag naar beneden. De afdeling af. Dat ging natuurlijk niet. De pedagogisch medewerkster heeft haar een tijdje kunnen vermaken en wij moesten ook aan de bak om haar te blijven afleiden.

Uiteindelijk toch gestart met de voorbereidingen. Toverzalf opsmeren en speciale pleisters erover. Een drankje om al wat rustiger te worden, paracetemol. Speciaal O.K. jasje aan. Om half twaalf in optocht naar beneden. Met het bed in de lift, pm-er mee, verpleegkundige en wij. Bij de operatie wachtkamer opnieuw wachten. Al het papierwerk moest gechecked worden en de formele overdracht moest plaatsvinden. het kwam op ons bureaucratisch over. Ondertussen bewonderde Fenne de giraffen die op de muren waren geschilderd en speelde ze lekker door. Totaal onverstoorbaar. Toen afscheid van papa en weer lange gangen door op weg naar de operatie kamer. Veel blauwe jassen binnen inclusief de chirurg en de anesthesisten die we gisteren hadden ontmoet. Eerst nog de time-out procedure. Vragen die de chirurg aan mij moest stellen: hoe heet uw dochtertje, waarom is ze hier, aan welke kant zit de tumor, heeft ze allergieen, wanneer is ze geboren? Heel bizar, maar kennelijk protocol. Daarna ging het snel. Aanprikken, slaapmiddel en weg was ze. Heel moeilijk moment, omdat ze op mijn schoot in slaap werd gebracht en direct heel slap in elkaar zakte.

Om het wachten een beetje te overbruggen, hebben we eerst een rondleiding op de IC gekregen. Een totaal ander beeld dan we ons hadden voorgesteld. Heel druk, bedden dicht bij elkaar. Geen privacy. Wel duidelijk heel toegewijd personeel. Daarna het Ronald McDonald huis verkend. De keuken, zitkamer, speelkamer (een echt meisjes paradijs). Een broodje gehaald bij de Amsterdamse poort. Avontuur met de metro en de OV chipcard. En rustig ons broodje weer bij het RMcD huis opgegeten. Om half drie ging al de telefoon. De chirurg met het verlossende woord dat de operatie is gelukt en zeer voorspoedig is verlopen.

Om drie uur mochten we bij Fenne op de intensive care. Tot vanavond heeft ze daar aan de beademing gelegen en rustig geslapen. Haar hele inwendige systeem moest eerst weer een beetje in werking treden voordat de beademing kon worden verwijderd. Ze had met name meer vocht nodig om haar bloeddruk op te krikken en ze krijgt de nodige pijnmedicatie. Rond acht uur is het proces gestart om de beademing te verwijderen. Dat was nog even heel vervelend. Ze had een grote slang in haar keeltje, waardoor ze in paniek raakte en die deed ook pijn. Voor de zekerheid waren haar handjes vastgebonden. Ook had ze veel slijm in haar keel, dat weg moest worden gehaald.
Nu slaapt ze weer en krijgt ze extra zuurstof via haar neus. Aan beide handjes heeft ze een infuus lopen, met de pijnmedicatie en het vocht, en ze heeft een catheter. Een heel circus! Op de IC kunnen wij niet bij haar slapen. JW ligt vanavond in het RMcD huis om toch dicht bij te zijn, en ik ben bij Juliet thuis. Morgen wisselen we weer om.