Veel actie

De afgelopen dagen vormden een voortzetting van het weekend. Fenne zit vol energie en actie. TV wordt er niet meer gekeken, rustig zitten is er niet meer bij. Ook niet voor ons dus! Het blijft bijzonder hoe sterk onze kleine uk is en wat een incasseringsvermogen ze heeft. Ze heeft nog steeds de "twiggy"look, heeft nog maar weinig haartjes (vooral in bad wel confronterend om te zien), heeft het slangetje van de sonde en de bijbehorende pleisters over haar wang lopen, maar al die chemo kuren die ze al heeft gehad, hebben haar spirit niet aangetast.
Vandaag moesten we weer bloedprikken om vast te stellen of de kuur van aanstaande vrijdag kan doorgaan. Dankzij een goede tip weten we nu dat in het bejaardenhuis hier vlakbij ook elke dag geprikt kan worden en dat we dus niet naar het ziekenhuis hoeven. Gisteren heeft JW nog voor de zekerheid gebeld of we toch echt ook met Fenne terecht kunnen, maar dat werd bevestigd. Vanochtend daar aangekomen leek het toch mis te gaan. De prikkende mevrouw durfde het niet aan en meende dat ik het verkeerde formulier mee had. Met enige overtuigingskracht dat Fenne echt makkelijk te prikken is (want erg ervaren inmiddels), ging ze schoorvoetend aan de slag met de papieren. Gelukkig kwam er toen een meer ervaren kracht bij en die zag het wel zitten. Het prikken was dan ook redelijk snel voor elkaar. Ze vonden helaas wel dat er bloed uit haar arm moest worden gehaald en ondanks mijn vraag om Fenne in de vinger te prikken. Dat maakte het toch net wat akeliger. Maar de kleine kanjer gaf nauwelijks enig protest en liet het gewoon toe.

's Middags kwam het telefoontje van het AMC dat haar bloedwaarden voor een kindje met chemo heel prima waren. Dat betekent dat we ons vrijdag moeten melden voor de zwaarste variant van de kuren die Fenne krijgt en dat ze ook weer een nacht moet worden opgenomen. Vorige keer is ze van deze kuur behoorlijk aan het spugen geslagen, vandaar dat we er wel tegen op zien, terwijl de 'shotjes' die ze ook krijgt al bijna routine zijn.
Het is ook spannend of ze aanstaande vrijdag eindelijk wat is aangekomen. Ze lijkt weer enigszins een betere eetlust te krijgen. Het slapen is nog altijd dramatisch, daar willen we vrijdag ook eens over beginnen. Ze (en wij dus ook) slaapt sinds medio december al geen nacht meer door. Iedere nacht moeten we er meerdere keren voor haar uit en ze eindigt dan ook steevast in ons bed. De verstoorde slaap gecombineerd met alle emoties van afgelopen maanden vormt een behoorlijke aanslag op ons gestel. Het feit dat Fenne in goede doen is compenseert wel, maar een betere nachtrust staat hoog op ons verlanglijstje. Wat op nummer 1 van ons lijstje staat, snapt iedereen!