Oude bekende

Vandaag weer terug naar een oude bekende. Onze oogarts in het UMC. De laatste ontmoeting was in december. Vlak voordat we de diagnose van Fenne's Wilms tumor. De oogarts vond toen al dat Fenne er zo slecht uitzag en wij dachten dat we haar met een anti-biotica kuurtje er bovenop aan het helpen waren. Achteraf gezien had zij dat goed gezien. Normaal gesproken kwamen we daar elke drie maanden, dus de keer voor ons bezoek in december was Fenne nog in goede doen. Door alle toestanden hebben we de afgelopen periode heel weinig aandacht besteed aan Fenne's slechte oog. Ze heeft weinig haar lens in gehad en we hebben ook weinig het goede oog afgeplakt. Toen we twee weken geleden weer begonnen met afplakken, protesteerde Fenne dan ook behoorlijk. Ze klaagde dat ze niets kon zien met haar pleister op. Op zich bewoog ze zich nog wel vrij door het huis, dus echte zorgen maken we ons niet, maar toch, het voelde wel een beetje als veel verspilde moeite. Als ze met twee ogen kan kijken, gebruiken haar hersenen automatisch alleen het goede oog. Door het afplakken proberen we het slechte oog te trainen, maar door de maanden van stilstand hebben het oog en de hersens weinig prikkels gehad. Vandaag dus de test hoe het zicht zich heeft ontwikkeld. En dat viel niet tegen. Fenne kon zelfs in de plaatjes test een kaart verder komen dan in december. Gelukkig maar! Een hele stimulans om toch zo veel mogelijk door te gaan met het afplakken van het goede oog. De lens in en uit halen is nog altijd een heel gedoe, maar als Fenne eenmaal stil zit, kan het snel. Hopelijk krijgen we daar ook nog eens routine in.