Vandaag om 10.30 uur mochten we ons weer melden in het AMC voor de zesde chemo kuur sinds de operatie. In de auto uitvoerig met Fenne besproken dat prikken in de port-a-cath toch echt prettiger is dan prikken in haar hand, maar zelf was ze nog niet zo overtuigd. Ook vond ze het jammer dat we niet bleven slapen. Dat meende ze niet echt, momenteel is ze het standaard niet eens met ons. Dus zij zou liever blijven slapen, een infuus geprikt krijgen in haar hand en toch weer vast zitten aan een paal.
In het AMC hoefden we gelukkig niet lang te wachten. Al gauw kwam de zaal arts, wel weer een nieuw gezicht voor ons, voor de reguliere checks: longetjes luisteren, oortjes kijken, buikje voelen, reflexen testen (de vincristine kan de zenuweinden aantasten). Daarna nog temperaturen, bloeddruk meten, wegen. Wow, bijna een kilo erbij in 1 week. Dat kunnen toch niet de 3 bakjes met aardbeien zijn, het enige dat Fenne deze week enigszins met smaak heeft gegeten!
Dan het aanprikken. Fenne probeert het te vermijden door zich in alle bochten te wringen, maar de verpleegkundige en ik hebben haar stevig vast. Als de naald, en dat is een forse, erin zit, wordt Fenne direct weer rustig. Bloed aftappen voor de controles op de bloedwaarden, daarna de vincristine, naald er weer uit, pleister erop en klaar zijn we weer. Het wordt allemaal routine, maar het blijft vreselijk. Ook al waren we nu al om 12 uur weer thuis.
's Middags nog even met de meiden buiten gespeeld in een speeltuin, maar het koude weer en vooral de regen, zorgden dat we weer gauw naar binnen zijn gegaan. Daar blijft Fenne gewoon eindeloos met Juliet mee doen en mee spelen. Wat een energie houdt ze toch, ondanks de chemo troep. Een telefoontje van het ziekenhuis bevestigt dat de trombo's, leuko's en neutro's allemaal goed op orde zijn. Alleen Fenne's HB is aan het zakken en nadert de kritieke grens voor een bloedtransfusie. Maar zolang ze nog actief en vrolijk is hoeft het nog niet. Het verklaart wel haar witte snoetje.
We krijgen nog bezoek van een moeder uit de klas van Juliet. Namens de klas had ze een grote bos bloemen, cadeautjes voor de meiden en lekkere chocolaatjes mee voor ons. Ook heel veel kaartjes. Ontroerend om al die blijken van medeleven te lezen. Het doet ons zo goed, de continue steun die we blijven ontvangen. Eerder deze week kregen we een schilderijtje opgestuurd, gemaakt door de babygroep van de bibel, de creche van Fenne. Ook hiervoor dank, het heeft al een mooi plekje gevonden. De slingers die de kindjes van de bibel eerder al maakten, hangen ook nog altijd op een prominent plekje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten