Weer thuis II

Vanmiddag weer in Maarssen gearriveerd, waarbij we het tweede deel van onze vakantie hebben afgesloten. We hebben een heerlijk weekje Zeeland achter de rug met "eindelijk" lekker zomers weer. Sandra is zaterdagavond al naar Singapore vertrokken, dus die heeft de afgelopen week gemist. Maar ik stond er deze week zeker niet alleen voor, met het weekend vrienden op bezoek en vanaf maandag opa en oma. De week is dan ook voorbij gevlogen, met veel goede momenten en lekker genieten buiten en aan het strand. Toch is het nooit onbezorgd. Nu Fenne geen sondevoeding meer krijgt is het belangrijk dat ze goed eet en drinkt om op gewicht te blijven. Dat gaat moeizaam vind ik zelf, maar aan de andere kant een goede eter was ze ook voorheen niet. We zullen zien wat ze er in het ziekenhuis van vinden morgen. Ook moesten we nog "even" naar Goes om bloed te laten prikken. Fenne werkte weer goed mee en de dames daar vonden dat Fenne het echt super deed. Voor ons lijkt dat inmiddels gewoon maar is zeker niet altijd het geval vertelde de bloedprikmevrouw. Gelukkig waren de waarden weer gestegen t.o.v. de vorige keer dus dat is goed nieuws. Dan zijn er ook altijd de kindertjes op het park die naar haar staren. Ook al heeft Fenne geen sonde meer ze heeft natuurlijk nog niet veel haar en is vrij smal in haar gezicht. Toch anders dan de gemiddelde kindertjes van drie op het park. Vooral bij het dansen 's avonds (de mini disco met koos konijn) kunnen sommige kinderen ongegeneerd kijken en ik begin het gevoel te krijgen dat Fenne het wel een beetje begint te merken. Ik snap de ouders van die kinderen dan ook niet dat ze niet even ingrijpen. Ik stoor me er niet echt aan, maar als het lang duurt wijs ik tegenwoordig wel dat ze de andere kant op moeten kijken.
Morgen dus weer naar het AMC, voor de dubbel en dan volgende week de laatste keer een enkel "shotje". Ik weet nog goed dat ik het eerste kruisje op Fenne's kaart zette, de weg leek toen nog zo ontzettend lang en dan mag volgende week het laatste kruisje erop. Een bewogen en emotionele tijd met veel zware momenten. Maar ook momenten van veel geluk, omdat je veel beter beseft hoe waardevol de dingen zijn die je met z'n allen doet en hier intenser van geniet. Dit geldt ook voor alle hulp en steun die wij van iedereen hebben gekregen, wellicht heel gewoon voor de gever, maar voor ons zeker niet vanzelfsprekend en we zijn hier ook heel erg blij mee. We zijn er ook nog niet, want ook na de laatste behandeling volgende week zullen er nog vele ziekenhuisbezoekjes volgen. Het eerste bewijs hiervan zat vandaag al in de brievenbus. Na de laatste behandeling volgende week staan er al weer drie afspraken gepland in augustus. Een echo van de buik en hart, een longfoto en een bezoek aan de oncoloog. Maar eerst de focus maar op morgen. Niet te lang vooruitkijken, dat is ook iets wat we de afgelopen tijd hebben geleerd.