Week 26 ook voorbij

Gisteren de een na laatste chemo kuur. Het blijft onwerkelijk dat er langzaam een einde komt aan onze wekelijkse ziekenhuis routine. We werden al om 10 uur verwacht, lekker vroeg. Zelf was ik 's ochtends vroeg rond 5.15 uur geland uit Singapore. Met het tijdsverschil en de voordelen van een nachtvlucht, viel het niet tegen hoe ik me voelde. Volgende week neem ik het risico niet en kom ik een dag eerder terug zodat ik zeker fit genoeg ben. Emla weer gesmeerd. We worstelen altijd een beetje met de pleister. Er sneuvelen er nog wel eens een paar, maar dat maakt nu niet meer uit. We hebben er genoeg om tot volgende week uit te houden. Zofran gegeven tegen de misselijkheid en op weg naar het ziekenhuis. Het ritje naar het ziekenhuis voelde minder beroerd dan anders. We zaten altijd met een behoorlijk zwaar gemoed in de auto. Wetende dat je je kind gaat laten volspuiten met chemo is niet bepaald een fijne gedachte....

Ook Fenne was opgewekt en zat uitbundig mee te doen met het liedje "superman". Een heel toepasselijke test. Want Fenne is een echte superheld. In het ziekenhuis werd ze wel stiller, maar toch ook hier een verandering in de routine. De buggy, haar absolute anker en bron van veiligheid, mocht in de auto blijven. Ze ging op de loopfiets door de gangen naar de lift.

Na even wachten in de speelkamer mochten we alweer snel naar de behandelkamer. Daar de bekende routines die soepeltjes door Fenne en de arts werden uitgevoerd. Jane gaf de medicijnen en zij bewonderde Fenne's rustige houding tijdens het prikken. Even leek Fenne toch dicht te klappen, maar met een grapje lukte het toch om ook weer vrolijk de behandelkamer te verlaten. Aangekoppeld aan het infuus, want Fenne drinkt weinig en voor de chemo is het belangrijk dat het lichaam goed gespoeld wordt. Een belangrijk moment was wel de weegstoel. Zelf vond ik Fenne toch wel weer wat dunner geworden. Iele schoudertjes en dunne armpjes, maar de schade gelukkig viel het mee. Ze was heel beperkt afgevallen en woog nog altijd 15,2 kilo. Het wachten in de speelkamer hebben we ingevuld door met glitters en verf kunstwerken te maken. Bovendien was onze eerste pm-er terug van verlof. We hebben gezellig gepraat. Haar kracht is dat ze gevoelens goed kan verwoorden en zich goed kan inleven in wat de impact van een ernstig ziek kind op je leven is. Zonder te dramatiseren en zonder te bagatelliseren.

Gistermiddag heeft Fenne lang geslapen. Vanochtend was ze eerst vroeg wakker, maar is ze uiteindelijk toch weer in slaap gevallen. De hele dag konden we aan haar merken dat ze zich niet lekker voelde, maar ze heeft gelukkig niet gespuugd. Ze probeerde net zo intensief te spelen als voorgaande dagen, maar dat lukte niet zo goed. Gelukkig is Juliet zo'n lieverd, ze paste zich goed aan Fenne's tempo aan. Een rustiger dagje dus.