Onderzoek en wachten

Vandaag stond in het teken van onderzoeken, maar vooral ook wachten. Er stonden drie onderzoeken gepland te weten, een echo van de buik, een longfoto en een hartscan. De laatste i.v.m. de mogelijke bijwerkingen van een van de soorten chemo die Fenne tijdens de nabehandeling toegediend heeft gekregen (doxorubicine) .

Fenne moest nuchter blijven en mocht dus vanochtend niets eten. Niet gemakkelijk voor een peuter van drie, maar het ging redelijk. Sandra had het gisteravond al uitgelegd en vanochtend moesten we de boodschap nog een paar keer herhalen, maar ze begreep het wel. Zeker toen ze als troost een waterijsje kreeg. Sandra en ik hadden ingeschat dat dit niet op problemen zou stuiten, wat ook zo was. Broodjes, snoepjes en drinken gaan in de tas, zodat Fenne iets kan eten zodra het weer mag en voor "good luck" steek ik het stukje bergkristal in mijn zak, wat we van de juf van de peuterschool hebben gekregen. Dit staat symbool voor kracht en helderheid van de natuur en het leven. Een mooi symbolisch gebaar en goed van toepassing op een dag als vandaag. Daarna in de auto op weg naar het AMC.

Na een soepele rit (leve de 10 baans A2) melden wij ons om ongeveer tien uur bij de balie van het AMC voor de echo (de eerste in de reeks van onderzoeken). Gelukkig waren we als snel aan de beurt. Eerst kregen we een assistent en een assistent van de assistent, die Fenne's buik aan een grondig onderzoek onderwierpen. Daarna werd hun supervisor, de radioloog, er bij geroepen om ook nog eens grondig te kijken. Alhoewel deze procedure vooraf was aangekondigd (het is tenslotte een academisch ziekenhuis) liep de spanning bij Sandra en mij toch behoorlijk op. Zeker omdat er gedurende het onderzoek weinig werd toegelicht, zodat Sandra en ik maar naar het beeldscherm zaten te staren, zonder echt een idee te hebben waar we naar zaten te kijken. Gelukkig gaf de radioloog na afloop wel aan dat alles normaal leek, alhoewel ze het voor de zekerheid ook nog met haar supervisor wilde bespreken. Toch redelijk gerust gingen we dus weer naar de wachtkamer voor het tweede onderzoek, een foto van de longen. Hier moesten we geruime tijd wachten. Dit kwam omdat beide aanvragen op een formulier waren gezet en dit blijkbaar toch iets te moeilijk was voor het AMC om te hanteren. Toen ik maar eens ging vragen hoe lang het nog ging duren voordat wij aan de beurt waren, bleek dat het formulier niet aan de overkant van de gang (de afdeling rontgen) was beland. Op het moment dat dit opgelost was, waren we snel aan de beurt. De uitslag van deze foto's krijgen we pas volgende week maandag dus dit blijft nog even spannend.

Vervolgens door naar de hartscan, het is inmiddels half twaalf. Ook hier weer geruime tijd wachten voor we aan de beurt zijn en iets over twaalven stappen we de kamer binnen voor het laatste onderzoek. Terwijl Fenne naar een (VHS) video van de teletubbies kijkt, koppelt de cardioloog Fenne aan de monitor en begint haar onderzoek. Ook hier hebben we geen idee wat ze precies doet en meet, maar gelukkig krijgen we wel meteen een uitslag. Alles is oke en er zijn geen veranderingen opgetreden t.o.v. eerdere onderzoeken, een mogelijke bijwerking van de chemo die Fenne bespaard lijkt.

Alhoewel nog niet alles duidelijk is, verlaten we vermoeid van het vele wachten en de spanning, toch met een redelijk goed gemoed het AMC. Sandra gaat door naar haar werk en ik neem Fenne mee terug naar huis, waar ze in de auto al vrij snel in slaap valt. Volgende week maandag horen we de details van de onderzoeken in een gesprek met onze oncoloog.