Hoewel de wekelijkse sessie naar het ziekenhuis een soort routine was geworden, viel het vandaag opeens niet zo mee. Door de pauze van 2 weken, zag ik er zowiezo al meer tegen op dan voorgaande weken. Fenne maakte zich zoals gewoonlijk niet druk. Alleen wilde ze perse niet een nieuwe sonde, maar verder wilde ze wel mee naar het ziekenhuis.
's Ochtends werden we al vroeg gebeld, dat door Goede vrijdag, de medicijnen later zouden komen en we ons dus niet om 10 uur al hoefden te melden. Half 12 was de nieuwe aanvangstijd. Maar we hadden rustig nog veel later kunnen komen, want uiteindelijk waren de medicijnen er pas rond half 3. Al die tijd hebben we gewacht. Speelkamer, rondje fietsen, toch nog even naar beneden, buiten nog een klein rondje wandelen. Rond 2 uur werd Fenne aangeprikt en kreeg ze de nieuwe sonde. Het aanprikken doorstond ze weer kranig, maar de sonde leverde veel gespartel op. Minder erg dan de verpleegsters hadden verwacht, maar wij vonden het nog niet zo meevallen. En Fenne ook niet, want daarna was alle actie uit Fenne. Zittend in de buggy heeft ze filmpjes zitten kijken. Uiteindelijk konden we ons nog weer een half uurtje later melden voor de chemo shotjes. Omdat Fenne inmiddels al het nodige vocht via het infuus had gehad, mocht ze ook direct weer van het infuus af en mochten we naar huis. Omdat JW inmiddels naar Juliet was om haar naar balletles te brengen, zijn Fenne en ik met de trein naar huis gegaan. Dat ging allemaal nog heel voorspoedig. Tijdens de wandeling van het station naar huis, viel ze in slaap en is lekker blijven slapen thuis op de bank. Toen begon helaas het spugen. Inmiddels al weer heel wat keren spugen verder, ligt ze uitgeput in bed. Zo zielig, zo'n hummeltje zo beroerd. Omdat er niets in haar maagje zit, is het spugen ook niet meer dan wat slijm. Een overduidelijk pijnlijk proces.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten